नाही मी पण आनंदी..

येऊन तुझ्या पासुन दुर...

नाही विसरलो तुला अजुन..

वाहतोय डोळ्यातून अश्रुंचा पुर..

मी केलेल्या गुन्ह्याची..

शिक्षा मी दिली तुला...

वरवर असे दिसले तरी...

त्याच्या मलाच बसतात कळा...

सारा खेळचं नशिबाचा..

त्या पुढे काय करणार हा पामर..

तू असो किवा मी...

दोघेही त्याचे चाकर...

डोळ्यांनी पाहीलेले स्वप्न...

स्वत:च्या हाताने उद्धवस्त केले..

सजवलेले घरकूल आपले..

मी सारे नष्ट केले...

न राहून सांगावेसे वाटतेय..

यात दोष ना कूणाचा...

कुणाला ही दोष दिला तरी..

सारा हा खेळ नशीबाचा..