आज तिने मला..
बोलवले भेटायला ...
मी ही आतूर होतो...
तिला अर्ध्यावरच गाठायला...
सारा दिवस कसा...
हळू हळू सरत होता..
एक एक क्षण...
ओझे घेऊन चालत होता..
कधी एकदा दिवस..
मावळतीकडे झुकेल..
मनात घातलेले कोडे..
तिच्या समोर सुटेल..
काय सांगू कसे मी..
प्रत्येक क्षण मोजत होतो..
सुर्याकडे लवकर मावळण्याचे..
मागणे आज मागत होतो..
कसा बसा सरला..
सुर्य मावळतीच्या दिशेने...
मनात माझ्या काहूर माजला..
एका नव्या गोड आशेने...
तिच्या भेटीची वेळ..
जवळ जवळ येत होती..
मनात कुठतरी..
दाटली एक भिती..
दिवस भराच्या प्रतिक्षने..
ठरलेल्या जागी पोचलो..
तिथं पोहोचल्यावर..
मीच माझ्यावर हसलो...
ती येताना दिसली..
लगबगीने माझ्या दिशेने..
जवळ येऊन म्हणाली...
अरे आज बस आली उशीराने..
आज काय गं एवढे खास..?
मला भेटायला बोलावलेस..
तुझ्याच हृदयाला विचार ना..
तू कीती मला छळलेस.... :)
अरे आज मला..
सार काही सांगायचयं..
तुझ्या सोबतीने मला..
माझा संसार मांडायचाय...
तिचे शब्द ऐकताच..
मी आनंदून गेलो..
बिछान्य़ावर उड्या मारत..
झोपेत खाली आलो.. :)
©*मंथन*™.. १०/१२/२०१२
Tags:
माझ्या कविता