क्षणभर ती...
(मंथन मर्म माझ्या मनाचे)
गार वाऱ्याची झुळूक आली
कि तिची आठवण येते
ओठांवर हलकीशी हसू उमटते
आणि डोळ्यांत पुन्हा धूसर आठवणी भरते ...
जणू काही तीच जवळून हसते
कानात हळूच काहीतरी कुजबुजते
हातात तिच्या स्पर्शाची चाहूल
आणि मन पुन्हा हरवून जाते ...
त्या क्षणांची जणू मंद झुळूक
मनाच्या कप्प्यातून अलगद फिरते
कधी पुस्तकाच्या पानांतून
कधी एखाद्या जुन्या गाण्यातून ती उमटते...
क्षणभर थांबून सगळं विसरतो
फक्त तिच्या आठवणींमध्ये रमतो
ना व्यथा, ना उदासी शिल्लक उरते
तीच सोबत असल्यासारखं पुन्हा एकदा वाटते...
# मंथन